Διάλογοι και συνενοχές

Ολοκλήρωση ενότητας: 1995

Πως βρίσκεις τον εαυτό σου; πως διαμορφώνεις την προσωπικότητά σου και κατακτάς, σταδιακά, τον δικό σου χώρο καταθέτοντας μια προσωπική πρόταση, ξεκάθαρη και διακριτή ανάμεσα σε πολλές άλλες;

Η γρήγορη απάντηση, εν αντιθέσει με τη μόδα των καιρών, είναι: αργά, βήμα-βήμα, με προσεκτική ανάλυση του τι έχει προηγηθεί, με συνεχείς πειραματισμούς αλλά και χωρίς τον φόβο του λάθους. Ούτως ή άλλως, αυτό κάνουμε όλη μας τη ζωή: ξεκινάμε ως παιδιά φορώντας ρούχα που επέλεξε κάποιος άλλος για εμάς και κατοικώντας σε δωμάτια που διακοσμήθηκαν πριν τα κατοικήσουμε. Περνάμε στην εφηβεία για να απορρίψουμε, με ένταση πολλές φορές, ότι μας δόθηκε και εμφατικά να επιλέξουμε ακριβώς το αντίθετο ως αντίδραση σε ότι ξέρουμε ως σωστό. Πρέπει να έρθει το πλήρωμα του χρόνου, για να πετάξεις τα περιττά και να κρατήσεις τα σημαντικά μετατρέποντάς τα, πια, σε δικά σου. Το στιλ σου, πλέον, είσαι εσύ, και το τι θα κάνεις με αυτό είναι αποκλειστικά δική σου ευθύνη.

Η δική μου στιγμή ήρθε στη Γαλλία. Ως τότε, κατά τη διάρκεια των σπουδών, υπήρξα

καλός φοιτητής και ταυτόχρονα κακός φωτογράφος. Το Eυρωπαϊκό πρόγραμμα ανταλλαγής φοιτητών Erasmus με απελευθέρωσε: μακριά από πρόγραμμα και απαιτήσεις, για πρώτη φορά άρχισα να διασκεδάζω τη φωτογραφία. Φτάνοντας στη φοιτητική εστία Résidence Les Hêtres, έστρεψα το φακό μου στους συγκατοίκους μου. Τις πρώτες μέρες εκεί, κοιτάζοντας τα δωμάτια πίσω από μισάνοιχτες πόρτες παρατήρησα ότι κάθε ίδιο και απαράλλακτο δωμάτιο των 9 τ.μ. είχε τροποποιηθεί από τον ένοικό του ανάλογα με την προσωπικότητά του. Χαλιά στο πάτωμα για τους φίλους από την ανατολή, φωτογραφίες στο τοίχο από την πατρίδα για τους Αφρικανούς, πολλά βιβλία για όσους σπουδάζαν ανθρωπιστικές επιστήμες και συσκευές μουσικής και εικόνας για τους πιο μοναχικούς που περνούσαν πολλές ώρες κλεισμένοι μέσα στα λίγα αυτά τετραγωνικά.

Έγραψα το ίδιο μήνυμα σε πολλά αντίγραφα και τα άφησα κάτω από όλες τις πόρτες. Οι φωτογραφίες της ενότητας Dialogues et Complicités είναι των φίλων που άνοιξαν τη δική τους και με δεχτήκαν φιλόξενα στο μικρό τους σπίτι.